Урьдын зүрх

Уйтгарлан гуних минь хязгааргүй ээ
Ус мөрөн мэт хэрнээ, голдоо ёроол үгүй
Уйт сэтгэл минь бүхэлдээ орон зай
Уруугаа харсан ч утга нь алдагдахгүй ээ
Уруул минь цус шиг улаан ч сар мэт хүйтэн
Угаасаа би зүрхгүй хоосон
Уйлахдаа ч нулимс үгүй хатсан
Ухаж харласан нүдээ нухлахад
Улаан цусаар нүүр минь будагддаг
Урьд би зүрхтэй байлаа
Улаан өнгөөр будаж тоглодог байлаа.
Харин одоо тэнд хар хүний
Хар дарсан зүүд тэнүүлчилж
Орон зайн ёроол үгүйд
Орь дуу тавин гинших болж.